De Nederlandse troepen blijven nog 1 maand in Kunduz, en dan zijn ze weg. Niet omdat Nederland er niet langer hadden willen blijven, het zou zich immers pas in 2014 terugtrekken. Maar de Duitse militairen blazen de aftocht, zij beschermden de Nederlandse politietrainers, en op hun basis waren onze jongens en meiden gevestigd. Toch werd gister een nieuwe missie geopperd.
De serie Extreem leven in Afghanistan, een drieluik over de laatste weken correspondentschap van Natalie Righton van de Volkskrant, geeft een ontluisterend beeld. Het lijkt er op dat de Taliban weer klaar staat om de macht over te nemen. In de steden is het relatief veilig, op het platteland heersen milities. Veel Afghanen zijn blij dat de buitenlanders binnenkort vertrekken, maar sommigen vrezen de chaos die daarna volgt.
Wellicht is het verstandig om het land niet aan z’n lot over te laten. Broze ontwikkelingen ten goede worden straks in de kiem gesmoord. Nu de internationale troepenmacht zich terugtrekt, claimt de Taliban de overwinning. De afgelopen maand was de meest gewelddadige sinds jaren. En diverse bronnen melden dat het land op het punt staat in een burgeroorlog te vervallen.
Duidelijk wordt dat de Taliban nog lang niet verslagen is. Niet in Afghanistan, maar ook niet over de grens. In Pakistan, worden aan de lopende band aanslagen gepleegd door leden van deze groepering. In oktober 2012 werd in de Swatvallei in Pakistan het meisje Malala
Yousafzai door Taliban in het hoofd geschoten. Zij overleefde de aanslag en revalideert momenteel in Engeland. De 15 jarige scholiere was bekend als voorvechtster van het recht op onderwijs voor meisjes. Het nieuws over de aanslag schokte de hele wereld.
Anderhalf jaar daarvoor was Osama Bin Laden ook al in Pakistan gevonden en omgebracht. Tweehonderdvijftig kilometer van de Afghaanse grens. Deze twee gebeurtenissen roepen de vraag op hoe ver de macht van de Taliban naar het Oosten is opgeschoven. Is sinds 2001 de Taliban eigenlijk uitgeweken naar Pakistan, omdat ze in Afghanistan op de huid werden gezeten door de internationale troepenmacht? Hoe heeft dat kunnen gebeuren? Pakistan was toch een bondgenoot van de Amerikanen in hun War on Terror?
Twaalf jaar na de aanslagen op het WTC en het Pentagon, is het beeld over Afghanistan en Pakistan steeds diffuser geworden. Nederland heeft de laatste jaren politie getraind in Kunduz, en was daarvoor al actief Uruzgan. Ondertussen hebben we weinig aandacht besteed aan de gefaalde staat Pakistan. De kernmacht is doorspekt van corruptie, en het rurale grensgebied met Afghanistan is nauwelijks meer bereikbaar. In dat gebied lijkt de invloed van de Taliban stevig verankerd. In dit land zou effectieve aanpak van de Taliban moeten plaatsvinden, maar dat lukt niet. Leger en Taliban houden elkaar constant bezig. Misschien is het wel zo dat we ons meer moeten focussen op Pakistan. Omdat, zolang daar niks gebeurt, er constante aanwas van strijders blijft, en Afghanistan dus nooit stabiel wordt.
Deze problematiek wordt vandaag, 6 juni, besproken tijdens Achter het Nieuws, een onderzoeksprogramma van het Humanity House in den Haag. Er spreken twee journalisten die jarenlang in Pakistan woonden en werkten: de Brits Pakistaanse Shaista Aziz, werkte onder andere voor de BBC en Al Jazeera, en Suzanne Koster, werkt nog steeds voor de Global Post. Aanmelden kan nog vie mail.
