Tussen het onvermijdelijke voetbal en de gewichtige jurk van Maxima in, mochten Arnold Karskens en Christ Klep bij K&B over ISIS praten. Een ISIS dat zich nu op de Yezidi minderheden van Irak richt, hoewel goed mikken geen gewaardeerde vaardigheid lijkt bij deze helden van allah. Waarom de verschrikkelijke reportages van de huidige ISIS massamoord op de Yezidi’s zwaarder wegen dan hun eerdere massamoorden, is voer voor zielenknijpers, maar de roep om ‘bommen op ISIS’ zwelt aan. De vraag hierbij is: hebben bommen op ISIS zin? Afgaande op de bommen die gedropt werden op de Taliban moet het antwoord helaas “Nee” zijn. En daar in Afghanistan waren (zijn) er wél ‘boots on the ground’.
Redden om lijden te verlengen
Bewapende boots waarvan president Obama al heeft gezegd dat ze er niet komen om de Yezidi’s te redden. De eventueel gedropte bommen zijn alleen bedoeld om de humanitaire operaties en het ondersteunende personeel te beveiligen. Alleen deze humanitaire operaties beveiligen wordt dan toch iets van: met een gieter geselecteerde bomen water geven tijdens een bosbrand.
Zoals Arnold Karskens bij K&B zei, het vervolgen en verdrijven van christenen (minderheden) begon in Irak reeds in 2003. De Yezidi’s met hun oude geloofmix worden -afgaande op wiki– al eeuwen vervolgd en soms als ‘duivelaanbidders’ beschouwd. Het ISIS ‘argument’ voor massamoord.
Na het verdrijven van het Baath-regime in 2003, kregen de Iraakse Yezidi’s in 2007 al te maken met een serie bloedige (zelfmoord) aanslagen en wraakacties, deels in de nasleep van een eerwraak steniging van een zeventienjarig meisje binnen de eigen Yezidi gelederen. Deze gemeenschappen nu ‘water geven’, en eventueel een paar bommen op hun directe belagers gooien is hooguit uitstel van executie. ‘We’ smeren hun lijden er alleen mee uit.
JDAM (foto: US Air Force Staff Sgt. Jessica Kochman)
Bommen
Natuurlijk slaat ‘bommen’ op het hele spectrum van middelen om ISIS vanuit de lucht mee aan te vallen. Van Mk 83 duizendponders met een gps-kit (JDAM) wanneer ISIS op een kluitje staat, tot een nagelnieuwe kleine lasergeleide Hydra 70 mm raket om vier ISIS strijders in een ‘technical‘ te grazen te nemen. Waar zo’n beetje iedereen in rijdt, dus je kan zomaar de verkeerde te pakken hebben. Het vreemde bij dergelijke missers is dat sommigen sneller bewogen raken van de goeden die missen dan van de kwaden die raken. Dit terzijde.
Na een eerste serie aanvallen vanuit de lucht zal ISIS haar huidige ‘open’ tactieken aanpassen naar de voor hen vertrouwde meer ‘gesloten’ guerrilla tactieken. Ze worden opnieuw minder zichtbaar, opereren meer verspreid in kleine groepen en wellicht transformeren ze zich weer tot ‘burgers’. Het wordt wederom een even lastig te bestrijden strijdmacht als de groepen die vanaf 2003 het leven in Irak verziekten.
Daar een luchtoffensief om de Yezidi’s te redden in een door velen gewenst ‘bommen op ISIS’ scenario de directe aanleiding voor ISIS zal vormen om gedwongen terug te vallen op guerrilla tactieken, zullen de Yezidi’s nadien zeer waarschijnlijk nog lang door deze schoften en hun lokale sektarisch-tribale aanhang wraakzuchtig worden belaagd. Maar, nu bommen gooien op ISIS geeft wel een erg goed gevoel. En, met gevoel heeft het meer te maken dan met verstand.
Alternatieven
Aanleidingen voor oorlogen, de gebezigde retoriek -heden allah-aqbar- en slachtingen tijdens oorlogen zijn zelden met het verstand te bevatten. De huidige krankzinnigheid in het Midden-Oosten in het bijzonder (ook al was de westerse -US- rol in de 2003 aanloop ‘logisch’ in zijn onverstandigheid). Het maakt zo ver mogelijk wegblijven van de ellende waarschijnlijk het verstandigste alternatief. De andere optie is opnieuw massaal ten strijde trekken. Nu echter om te winnen. Voor zover dit netjes vechtend mogelijk is in de onvermijdelijke meervoudige guerrilla-oorlog die het opnieuw zal worden. Dit los van het gegeven dat de benodigde uitgestuurde strijdmacht ‘thuis’ misschien de deur voor Poetin open laat.
(foto: US Air Force Airman 1st Class Logan Brandt)
ISIS verslaan
Luchtlandingseenheden als de Amerikaanse 82e Airborne Division, of wat van ons eigen Luchtmobiel uit de vier C-130s die we hebben, kunnen op strategische plekken worden gedropt ter versterking van de Koerdische Peshmerga en Iraakse strijdkrachten (Assads Syrische?). Ze kunnen eveneens gedropt worden rond de meest bedreigde leefgemeenschappen en ‘kapitale’ infrastructuur. Dergelijke eenheden geïsoleerd inzetten, ook om bijvoorbeeld de ISIS aanvoer&commando lijnen vanuit het noordelijke grensgebied met Syrië te verstoren, is alleen een optie als er hetzij vanuit de lucht, hetzij vanaf de grond voldoende aanvullende operaties op touw worden gezet om aansluiting te maken met deze eenheden of om ze voldoende zelfstandig effectief te houden.
Samen met een groot luchtoffensief kan ISIS op deze manier in haar huidige vorm worden uitgeschakeld, en een periode ‘lucht’ geven aan de lokale bevolkingen. Hun leven valt dan terug in de reeds bestaande etnisch-sektarische strijd. Maar ‘we’ hebben dan wel groots uitgepakt om ‘iets te doen’.
Proportionaliteit
‘Een dode is een tragedie, een miljoen doden is een statistiek’
Bij het bewogen raken, demonstreren, Kamerdebatten aanvragen of petities starten ontbreekt elke logica. Het gekozen leed om aandacht voor te vragen heeft zelden een proportionele verhouding tot dit leed. Het hart doet niet aan interactie met de hersenen.
Zoals Pieter Omtzigt (CDA) al aanstipte, er was meer aandacht voor de Zwarte Piet discussie dan voor de (huidige) vervolging van christenen in het Midden-Oosten. Dat Omtzigt ISIS als groot kwaad benoemde om internationaal tegen op te treden, is behoorlijk statistisch verantwoord. Meer verantwoord dan de roep om actie over de Gaza-doden, of de ‘verstuikte enkels‘ aan de andere kant van de houwitserlopen. Toegegeven, achter deze lopen spoken de statistisch verantwoorde zes miljoen rond. Wat in het doelgebied van de houwitsers in toenemende mate weer te weinig wordt gevonden.
Ondertussen kreeg een Nederlander (m/v) een privé C-130 Hercules om van de overlijdingsplaats naar huis te worden gevlogen. De aandacht en eerbewijzen zijn uitsluitend ‘verdiend’ door niet zomaar dood te gaan, maar door in MH17 dood te gaan. Als elke 14′-18′ dode met evenveel kosten-nog-moeite gespaarde egards zou zijn behandeld, waren de strijdende partijen in luttele dagen failliet gegaan.
Wellicht een verkeerde en nogal lullige vergelijking. Nu is dit hele stuk behoorlijk lullig, dus gooi ik er als uitsmijter nog een 14′-18′ in.
Wordt het niet eens tijd om deze oorlog waarin de kosten-nog-moeite voor gesneuvelden omgekeerd evenredig waren aan de kosten-nog-moeite om ze te laten sneuvelen, na honderd jaar een andere aanduiding te geven dan ‘Great’? Mag in het verlengde van de leercurve na deze oorlog de uitspraak “Man, the intelligent species” op sterk water? Dit laatste brengt wellicht als enige troost.
Volgende week in En Garde geen moreel gezever meer. Nee, gewoon weer een fijn ‘kanon’. Een oude uit de Koude Oorlog. Zo een met maar één devies. Nuke ‘m.
(Titelfoto: F-18 met duizendponders -US Navy Lt. Matthew Abbot)
