Demonstranten schieten zichzelf in de voet met bestorming Basiliek van Saint-Denis

20-03-2018 21:02

FOTO: Politie jaagt demonstranten weg bij Basiliek van Saint-Denis. Bron: YouTube

Fransen mogen in de Revolutie korte metten hebben gemaakt met de lange reeks koningen die het land bestuurden, toch is de plek waar veel van die koningen liggen begraven nog altijd heilig, en niet alleen omdat deze ‘nécropole des rois de France’ zich in een kerk bevindt. Die kerk is de Basiliek van Saint-Denis, in het noorden van Parijs, nog veel ouder dan de Notre Dame, maar plaatselijk bekender van het gelijknamige metrostation dan van de historische betekenis.

Alle indicatoren in het rood

In de 3e eeuw na Christus werd er al een kerk gebouwd op deze plek.

Saint-Denis is één van die wijken geworden waar je nauwelijks veilig rond kunt lopen, en waar vrouwen zonder hoofddoek worden lastig gevallen. Er heerst daar iets dat zweeft tussen sharia en een soort anarchie.

Dit is geen bangmakerij. Toevallig vorige week nog werd de procureur de la République van het 93ste departement, waar Saint-Denis toe behoort, op de televisie geïnterviewd. Zeg maar de hoofdofficier van justitie.

Ze zei letterlijk:

 

”C’est le département le plus criminogène de la France”.

 

Dat begrijpt u wel. En:

 

”In dit departement staan werkelijk alle indicatoren in het rood.”

 

Langdurige foltering

Er is volgens haar sprake van een ‘massification de la phénomène’, het verschijnsel (onveiligheid) wordt ‘massief’, zeg maar onhoudbaar.

De interviewer vroeg wat hij zich daarbij moet voorstellen.

‘Voor een mobieltje slaan ze je al in elkaar en laten ze je op de stoep liggen. In 2017 waren er om maar wat te noemen 84.000 diefstallen en pogingen tot diefstal, en 31.000 geweldplegingen, waarvan 21.000 gewapend. ‘

Op anderhalf miljoen inwoners. Echt, ga daar niet zomaar rondbanjeren, de kans op een prijsje in de Staatsloterij is beduidend groter dan de kans met jezelf en al je spullen intact weer thuis te komen uit Saint-Denis.

Hij had het eens moeten weten, de heilige Denis (of eigenlijk: Dionysius), ergens tegen 250 na Christus uit Rome gestuurd om Parijs – toen nog Lutetia – te kerstenen. Dat ging in eerste instantie niet echt lekker: Denis overleefde een langdurige foltering niet. Het was destijds kennelijk ook al niet zo veilig in Parijs.

Mont Martyrium

Naar beste weten werd Saint Denis doodgemarteld op de ‘Mont Martyrium’, een kale berg die nu Montmartre heet, en waar je nog altijd gemarteld kunt worden, zij het nu op vrijwillige basis. Er zitten daar namelijk de allerslechtste restaurants van Frankrijk. Geen Fransman in his right mind gaat daar eten.

Misschien overbodig te vermelden dat Saint-Denis ook de grootste leverancier was van mankracht aan ISIS. En dat tenminste een deel van de islamitische terroristen van 13 november 2015 in deze wijk verbleven voor ze erop uittrokken om hun bloedwerk te verrichten. De man die hen een appartement verhuurde, werd vorige maand nog in beroep vrijgesproken.

Megafoons

Afgelopen zondag werd de Basiliek van Saint-Denis bestormd door een horde van zo’n 150 ‘sans papiers’, u raadt het al: illegalen zonder papieren, bijna allemaal uit zwart Afrika, mannen in de kracht van hun leven. Ze werden begeleid – en ongetwijfeld opgestookt – door tientallen extreem linkse actievoerders, van het type dat het concept ‘grens’ al verfoeilijk vindt. Deze actievoerders hadden zich voor de gelegenheid veelal gehuld in duidelijk herkenbare islamitische klederdracht. Een deel zal van de islamitische persuasie zijn geweest, een ander, extreem links deel deed dit waarschijnlijk om de katholieken – die zich meestal in een katholieke kerk bevinden – tegen de schenen te schoppen.

De zwarte mannen schreeuwden met zichtbaar plezier van alles en nog wat door megafoons. Bijvoorbeeld protesten tegen de nieuwe wet op asiel en migratie, die Macron vorige maand uitvaardigde. Die wet was – zoals veel dat Macron doet – vooral voor de bühne, in feite verandert er maar weinig. Een voorbeeld: de maximale detentie van migranten werd verdubbeld van 45 naar 90 dagen, maar in de praktijk is de gemiddelde duur van deze detentie 10 dagen, dus waar heb je het over.

Trots

Afgezien van het gekrijs over deze wet, die de sans papiers zelf een worst zal zijn – ze deden dat ongetwijfeld op verzoek van de begeleidende activisten, riepen de Afrikanen vooral dat ze gelegaliseerd willen worden. U kent het wel. Je gooit je papieren weg van een redelijk normaal land als Kameroen of Ivoorkust, anders wordt je per omgaande teruggestuurd, en vervolgens eis je een verblijfstatus. Net als in Nederland zijn er genoeg linksdragende advocaten die je helpen om gaten in de wet te vinden en je asielverzoek zo lang mogelijk te rekken.

Het aardige van Frankrijk is dat er niet of nauwelijks aan standbeelden wordt getrokken van al dan niet foute historische figuren. De Fransman is aanzienlijk trotser op zijn verleden dan bepaalde andere volken. Zelfs op hun koningen zijn ze trots, al hebben ze de laatste met familie en al onder de guillotine gelegd.

Deze demonstranten hebben zichzelf in de voet geschoten met hun bestorming van de Basiliek van Saint-Denis, waarvan ze zelf de filmpjes op de internets hebben gezet. De grootste boosmaker in het nieuws was dat de mis van zondagavond dankzij deze actie niet door kon gaan. Over het lot van de sans papiers is iedereen wel zo’n beetje uitgepraat, behalve wat islamitische en linkse gekkies.

Ras le bol

Parijs zit vol plekken waar het dankzij op straat wonende en uitgeprocedeerde sans papiers onafgebroken een vreselijke bende is. Hun vuilnis trekt ongedierte aan. De stad heeft voor het eerst sinds de 19e eeuw weer een rattenplaag.

Parijzenaren hebben al heel lang ‘ras le bol’ (zeg: rallebol), ze zijn het zat. Maar ja, wat doe je eraan. Politici gaan het niet oplossen, zeker niet de burgemeester. Hidalgo, de socialistische zwarte Lola die Parijs steeds verder in de schulden steekt met haar anti-auto gedoe en haar Olympische Spelen waar niemand op zat te wachten.

De demonstranten werden na korte tijd door de Franse politie de kerk weer uitgegooid. Die gingen daarbij niet heel zachtzinnig te werk.

Die Afrikanen lachen daarom, ze waren het thuis wel erger gewend. Maar hun Franse extreem linkse hulptroepen klagen alweer met z’n allen steen en been over ‘répression policière’. Zucht.

 
Helaas: deze aanbieding is verlopen, maar probeer deze boeken eens